دنیای اقتصاد : حادثه تلخ واژگونی اتوبوس حامل دانشجویان در منطقه‌ای از کوه‌های تهران که ساختمان‌های دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات در آنجا قرار دارد، چشم‌ها و ذهن‌ها را به قسمت‌های پیدا در این پرونده، متمرکز کرده است؛ اما فاجعه «اتوبوس مرگ» یک نقطه کور دارد. عرصه‌ای که شهر دانشگاهی علوم و تحقیقات - مجموعه‌ای با بیش از ۱۰ دانشکده و حدود ۵۰ هزار دانشجو- در آن ساخته شده، طبق اسناد بالادست تهران، «تراز ممنوعه» است که «ارتفاعات واقع در پهنه حفاظت سبز و مخصوص طبیعت‌گردی» را شامل می‌شود. هر نوع ساخت‌و‌ساز در این پهنه، نیازمند اخذ مجوز از شورای عالی شهرسازی و معماری کشور است. گفته می‌شود احداث این مجموعه در ارتفاعات شمال غرب تهران (کوه‌های حصارک) فاقد این نوع مجوز بوده اما در کمیسیون ماده پنج در اواخر دهه ۶۰ بعد از معرفی طرح، از دو طریق «تبدیل کاربری اراضی مرتفع» و «تغییر خط محدوده ۲۵ساله شهر تهران در مرز محدوده شمالی»، با ساخت مجموعه موافقت می‌شود. «تبدیل کوه به دانشگاه» و در نهایت، زنجیره «تردد اتوبوس‌های مستهلک و فاقد معاینه‌فنی برای جابه‌جایی دانشجویان در مسیر شیب‌دار و غیراستاندارد حد فاصل دانشکده‌های علوم و تحقیقات و همچنین عدم‌تعادل ظرفیت ناوگان با تراکم دانشجو ناشی از بی‌تدبیری مدیریتی» قربانی گرفت.