به گزارش «دنیای اقتصاد»، نه تنها در تهران، بلکه در تمام کلان‌شهرها بخشی از نیاز سکونت از طریق اجاره سوئیت با مساحت کمتر از ۴۰ مترمربع پاسخ داده می‌شود. آمار قابل توجه مهاجران به شهرهای بزرگ نظیر تهران بابت اموری همچون اشتغال، تحصیل و بعضا درمان سبب می‌شود تقاضا برای سکونت در واحدهایی با کمترین متراژ ممکن که با حداقل بها قابل اجاره هستند، قابل توجه باشد. هر چند تمام فایل‌های عرضه شده در بازار آپارتمان‌های تا ۴۰ مترمربع سوئیت محسوب نمی‌شوند و بسیاری از آنها در محله‌های دارای بافت ریزدانه واقع شده‌اند؛ به این معنا که یک واحد آپارتمانی مستقل هستند؛ اما واحدهایی در این گروه متراژی که در مناطق برخوردارتر قرار دارند، اغلب سوئیت هستند.
تعدادی از این سوئیت‌ها واحدهای سرایداری ساختمان‌های نسبتا لوکس هستند که سرایدار مقیم ندارند و ساکنان تصمیم گرفته‌اند از محل اجاره‌بهای واحد سرایداری، منبع درآمدی برای اداره امور ساختمان ایجاد کنند. همچنین تعدادی از واحدهایی که به‌عنوان سوئیت فایل می‌شوند و اغلب هم قیمت‌های مناسب‌تری نسبت به عرف منطقه دارند، در طبقه زیرهمکف ساختمان‌های مسکونی قرار گرفته و بازسازی شده‌اند تا مناسب عرضه به‌عنوان سوئیت باشند. نگاهی به اجاره‌بهای سوئیت در تهران نشان می‌دهد ودیعه بین ۱۰ تا ۴۰ میلیون تومانی بر اساس موقعیت قرارگیری ملک و امکانات آن در قریب به اتفاق این فایل‌ها پیشنهاد شده است. البته اجاره بهای ماهانه این واحدها طیف متنوعی از قیمت‌های چند صد هزار تومانی تا ۲ میلیون تومان و بعضا بیشتر از این را دربرمی‌گیرد. در عین حال به نظر می‌رسد میل به دریافت اجاره‌بهای حداقل یک میلیون تومانی و تنظیم ودیعه ۳ درصدی با این اجاره ماهانه، در میان مالکان سوئیت‌ها بیشتر است و کمتر کسی سوئیت را به‌صورت «رهن کامل» در بازار عرضه می‌کند.